درد تو به از دواست ای دوست از کمال خجندی غزل 134

1 درد تو به از دواست ای دوست اندوه تو جانفزاست ای دوست

2 دریوزه گر در تو از تو جز درد و بلا نخواست ای دوست

3 با آنکه ز مفلسی ندارم چیزی که ترا سزاست ای دوست

4 پیش نو نهم دو چشم روشن گریم نظر مناست ای دوست

5 گفتی کشمت ولی روا نیست اگر دوست کشد رواست ای دوست

6 دل هرچه به ومن قامتت گفت آورد خدای راست ای دوست

7 کردم به قد تو این غزل راست بنویس کمال راست ای دوست