دردت به دوای از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1590

1 گران افتاده لنگر، کوه درد سینه فرسا را خدا صبری دهد دلهای از جا رفتهٔ ما را

2 به مجنون تنگ شد دشت جنون، از شور سودایم به هم پیچد سر شوریده ام، دامان صحرا را

1 ای نور دیده را به غبار تو التجا خاک درت به کعبهٔ دلها دهد صفا

2 چشم من است و دست تو یا معدن الکرم دست من است و دامنت، ای مظهر السّخا

1 بریده لذّت دردت ز دل تمنّی را نموده شهد غمت تلخ، من و سلوی را

2 رخ تو بیّنهٔ صدق معجزات آمد لبت گواست، دم روح بخش عیسی را