شبت به صبح سعادت همیشه از جهان ملک خاتون غزل 401

1 شبت به صبح سعادت همیشه مقرون باد دو چشم دشمن جاهت همیشه پرخون باد

2 هرآنکه شاد نباشد به بخت فیروزت دلش ز جور و جفای زمانه محزون باد

3 هرآنکه راست نخواهد قد الف وارت همیشه شست امیدش خمیده چون نون باد

4 جفای دهر که کم باد از دلم یارب بقای عمر تو از هرچه هست افزون باد

5 بقای عمر تو را از خدای می طلبم ندا رسید به گوش دلم که همچون باد

6 گدای کوی تو از کیمیای عاطفتت به فرّ بخت بلند تو همچو قارون باد

7 کسی که در دو جهان میل بندگیت نکرد سیه گلیم و سیه روی و بخت وارون باد