بی نام تو نقش سکه وارون گردد از مجد همگر رباعی 291

1 دلم را برد زلف مشک رنگش چه چاره تابرون آرم ز چنگش

2 بوده تیره شبان دلگیراز آن روی دلم بگرفت زلف تیره رنگش

1 چون زلف سرفشان تو در تاب می‌رود شب در پناه پرتو مهتاب می‌رود

2 چون ابروی کمانکش تو تیر می‌کشد از چشم عاشقان تو خوناب می‌رود

1 کجا از دوزخ اندیشد تنی کز مهر تو سوزد چرا یاد بهشت آرد دلی کز مهرت افروزد

2 گر افلاطون شود زنده شود شیدا و چون بنده ز عشق آن لب و خنده زلفظش ابجد آموزد