نام تو قوّت دل و دینم از جهان ملک خاتون غزل 1066

1 نام تو قوّت دل و دینم نظری کن به من که مسکینم

2 غم ایام بر دلم باریست بس گران وز زمانه غمگینم

3 من ندانم چرا زمانه چنین کمری بسته است بر کینم

4 فلک بی وفا بگو تا چند جان بسوزی به جور چندینم

5 این جفاها که می کشیم از تو جمله از بخت خویش می بینم

6 یک زمان از زمانه دم نزنم که نه دردی ز غصّه برچینم

7 گوییا مادر زمانه مرا کرده آن بی حفاظ نفرینم

8 که دلت خوش مباد از دوران غصّه بر جان شدست برچینم

9 زآنکه گشتم به عرصه چون شه مات نیک سرگشته همچو فرزینم

10 تا به چند ای فلک تو بنشانی گرد هجرانش بر جهان بینم