زلف مشکین تو بر طرف از ابن یمین فریومدی غزل 212

1 زلف مشکین تو بر طرف بنا گوش چو میم هست چون بر سمن از سنبل تر حلقه جیم

2 من بجز جوهر فرد تو که نامش دهن است درج یاقوت ندیدم صدف در یتیم

3 در جهان نیست کسی را بجز از نرگس مست نسخه غمزه جادوی تو آن نیز سقیم

4 تا چه فرخنده وجودی که چو موجود شدی ما در دهر شد از مثل تو فرزند عقیم

5 ز آن حلاوت که لب لعل شکر بار تر است نبود بهره جز آنرا که بود ذوق سلیم

6 ای نسیم سر زلفت دم جانبخش مسیح وی بنا گوش چو سیمت ید بیضای کلیم

7 تا اشارات غم عشق تو بربود دلم هست قانون فلک راست چو تقویم قدیم

8 چون ز خاک سر کوی تو صفا بینم و بس چه کنم روی به مروه چه کنم رکن حطیم

9 زنده گردد بنوی بار دگر ابن یمین گر بخاکش گذرد ز آن دم جان بخش نسیم