1 ای تخت تجمل تو بر علیین افتاده ز جای آنچنان، جای چنین
2 نه راه پس و نه راه پیشت باشد بگذار ز خجلت و فرو شو بزمین
1 شورت در سر خمار نگذاشت شوقت در دل قرار نگذاشت
2 آسودهٔ روزگار بودیم آن فتنهٔ روزگار نگذاشت
1 آهم ز فراز آسمٰانها بگذشت اشکم ز محیط هفت دریا بگذشت
2 گفتی که به کار سازیت برخیزم بنشین بنشین که کار از اینها بگذشت
1 به غیر راز دل در صحبت دشمن نمیریزد غمی در دل اگر دارد چرا بر من نمیریزد
2 به جان دوستان بگمار در دل گر غمی داری که کس این باده در پیمانه دشمن نمیریزد