عشق بتان حاصل ایام ماست از آشفتهٔ شیرازی غزل 132

1 عشق بتان حاصل ایام ماست کام نجستن ثمر کام ماست

2 عشق بتان و بت بتخانه چیست بشکنم این جمله که اصنام ماست

3 تا که نعیم ابدی یافتم هر دو جهان حاصل انعام ماست

4 زین همه حلوا که دهان مملو است زهر هلاهل زچه در کام ماست

5 عشق زآلایش عاشق بریست عشق در اینمرحله بدنام ماست

6 آنکه تو گوئیش که او دلبر است گر نگری غایت اوهام ماست

7 طره شبرنگ تو چون باز شد صبح ازل در کنف شام ماست

8 تا که دلم محرم کوی تو شد کعبه همه عمر با حرام ماست

9 زلف تو زنار دلم از چه شد کفر چرا رهزن اسلام ماست

10 دل بهوای دگری طایر است سبحه و زنار چرا دام ماست

11 گفتمش آشفته که بوده است گفت سوخته ی در هوس خام ماست