عشقت که دوای جان این دلریش است از نجم‌الدین رازی رباعی 4

1 ای شمع بخیره چند بر خود خندی تو سوز دل مرا کجا مانندی؟

2 فرق است میان سوز کز جان خیزد تا آنچه به ریسمانش بر خود بندی.

1 گر دولت درد دین ترا دست دهد یا باد ارادت و طلب بر تو جهد

2 یا موی کشان ترا بر شیخ برد یا او به دو اسبه روی سوی تو نهد

1 شمع ار چه من داغ جدایی دارد با گریه و سوز آشنایی دارد

2 سر رشتهٔ شمع به که سر رشتهٔ من کان رشته سری به روشنایی دارد