1 عشق تو گر ضلال دل ماست گر رشاد ما را توئی ز هر دو جهان غایت مراد

2 ما عشق تو بمبدء فطرت گزیده ایم و ز بهر روح ساخته زو توشه معاد

3 گر مکر دشمن از تو جدا میکند مرا لاتنقص المحبه بالهجر و البعاد

4 دور از جمالت آتش هجر ار بسوزدم گیرد هوای کوی تو هر ذره از رماد

5 محسوب در شمار ولیکن نه آشکار نقش دهان تنگ تو چون فارد و ز باد

6 چون نو عروس فکر تو آید بجلوه گاه آنلحظه یا ز غایت اخلاص یا ز داد

7 رحمی کن ای نگار که در کشتزار عمر جز کشت خویش ندروی اندر گه حصاد

8 ای دل رضای دوست گرت دست میدهد از دشمنان چه باک که باشند با عناد

9 ابن یمین بپای تو خواهد فکند سر کر ذال کرد قافیه و هر چه باد باد