گر عشق تو داغ جان گذار است از کمال خجندی غزل 219

1 گر عشق تو داغ جان گذار است صد شکر که داغ دلنواز است

2 گر درد تو بار صحبت ماست غم نیز ز محرمان راز است

3 دل کم نکند نیازمندی سرمایة عاشقان نیازاست

4 محمود مگر به مرگ خود مرد کو کشته غمزه باز است

5 پاکیزه رخی و پاک دامن شایسته آنکه پاکباز است

6 با زلف تو نه ها که دارم کوته نکنم که شب دراز است

7 حلقه چه زند کمال بردر دایم در رحمت تو باز است