1 دردی که ز تو رسد دوا نتوان کرد بر هر چه کنی چون و چرا نتوان کرد

2 دستار ز دست تونگه نتوان داشت کز دامن تو دست رها نتوان کرد

1 یک عاشق پاک و یک دل زنده کجاست یک سوخته بی فکر پراکنده کجاست

2 چون بندهٔ اندیشهٔ خویشاند همه پس در دو جهان خدای را بنده کجاست

1 ظالمان کردند مردی را اسیر ریختند آبی برو چون ز مهریر

2 میزدندش چوب و او میگفت زار دست من گیر ای خدای کامگار

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند