عشقت ره دیوانه و فرزانه زده از قدسی مشهدی رباعی 557

1 گشادی طره و مشک ختن سوخت نقاب از رخ فکندی و چمن سوخت

2 اسیران غمت را آتش عشق چو تار شمع در یک پیرهن سوخت

1 لیلی‌اش در دل و گوشش به صدای جرس است یا رب این مغلطه مجنون ترا با چه کس است

2 می‌برد برگ گلی باد ز گلزار برون بلبلی در پس دیوار مگر در قفس است؟

1 شب شود روز از خیال عارض جانان ما شمع گو منت منه بر کلبه احزان ما

2 بر لب استغفار و در دل نقش روی و زلف یار بت درون پیرهن می‌پرورد ایمان ما