عشق تو ز دست ساقیان باده بریخت از عراقی رباعی 12

1 بیا، کاین دل سر هجران ندارد بجز وصلت دگر درمان ندارد

2 به وصل خود دلم را شاد گردان که خسته طاقت هجران ندارد

1 آخر این تیره شب هجر به پایان آید آخر این درد مرا نوبت درمان آید

2 چند گردم چو فلک گرد جهان سرگردان؟ آخر این گردش ما نیز به پایان آید

1 ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟ کز زخمهٔ آن نه فلک اندر تک و تاز است

2 آورد به یک زخمه، جهان را همه، در رقص خود جان و جهان نغمهٔ آن پرده‌نواز است