عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر از انوری ابیوردی غزل 62

1 عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد هر دو جهانش به زیر پای درآرد

2 عقل که در کوی روزگار نپاید بر سر کوی تو عمرها به‌سر آرد

3 صبر که ساکن‌ترین عالم عشق است زلف تو هر ساعتش به رقص درآرد

4 با توبه بیشئی صبر درنتوان بست زانکه به یک روزه غم شکم ز بر آرد

5 بوی تو باد ار شبی برد به طوافی جملهٔ عشاق را ز خاک برآرد

6 گفتم یارب چه عیشها کنمی من گر ز وصال توام کسی خبر آرد

7 هجر ترا زین حدیث خنده برافتاد گفت که آری چنین بود اگر آرد