داغ عشقت بر رخ جانها نشان از کمال خجندی غزل 131

1 داغ عشقت بر رخ جانها نشان دولت است هر که محروم است ازین دولت سزای محنت است

2 گر بلا افزون فرستی من بدین نعمت هنوز شکر می گویم که در شکرت مزید نعمت است

3 از بزرگی گر سگ خود خوانیم که گه رواست هر که شد خاک درت او را به از صد عزت است

4 گر به بینی عاشقی در گربه ای زاهد چو اشک از نظر مگریز کان باران ز ابر رحمت است

5 زحمت آن در مده ای سر که از ما دوست را این گرانی بس که جان بر آستان خدمت است

6 با تو در دوزخ مرا نار وعذاب سلسله خوشتر از رخسار و زلف حوریان جنت است

7 نیست جز وصلی ازو در پوزه جان کمال آفرین بر جان درویشی که صاحب همت است