عشق تو و نوبه آبگینه و سنگ از کمال خجندی غزل 199

1 عشق تو و نوبه آبگینه و سنگ است نام نکو در ره نو موجب ننگ است

2 تا به من الفت است از همه دورم تا بتوام آشتی است با همه جنگ است

3 بانگ سگش میرسد ز گوشه آن بام مطرب مجلس چه جای نغمه چنگ است

4 سرخی اشکم چو دید و زردی رخسار گفت که در عشق ما هنوز دو رنگ است

5 تیره چه باشم چو زلف او دهدم دست ک ای نفس واپسین چه جای درنگ است

6 از خط رخسار بار چهره مقصود مقصد دیر توان دید چون بر آئینه رنگ است

7 ارباب جهد بی خطری نیست کام دل طالبان به کام نهنگ است

8 بخت و سعادت زند به دامن او چنگ ناری از آن زلف هر که را که به جنگ است

9 در صفت زلف او کمال چه پیچی وصف دهانش بکن که قافیه ننگ است