لبت از خود شراب می طلبد از جویای تبریزی غزل 407

1 لبت از خود شراب می طلبد دلم از خود کباب می طلبد

2 از می لاله گون لبی ترکن باغ حسن تو آب می طلبد

3 هر که از شوخی تو آگاه است از درنگت شتاب می طلبد

4 به رخش آنکه گرم می بیند زآن گل رو گلاب می طلبد

5 دلم از نسبت لبش جویا بادهٔ لعل ناب می طلبد