لب تو کرد پر از می ایاغ آینه از سلیم تهرانی غزل 32

1 لب تو کرد پر از می ایاغ آینه را نمود زلف تو دود چراغ آینه را

2 به صبر چاره ی درد دلم حواله مکن مبند مرهم زنگار، داغ آینه را

3 به راه عشق ز غم روی دل متاب که هست صفا ز سبزه ی زنگار، باغ آینه را

4 ز لطف پیر مغان یافتم ز دل خبری گرفته ام ز سکندر سراغ آینه را

5 چه غم سلیم دلم را ز طعنه ی دشمن ز باد نیست زیانی چراغ آینه را