ای خط تو را دایرهٔ حسن از فروغی بسطامی غزل 356

1 ای خط تو را دایرهٔ حسن مسلم وی نور رخت برده دل از نیر اعظم

2 هم خیره ز انوار رخت موسی عمران هم زنده به انفاس خوشت عیسی مریم

3 هم منظر زیبای تو مهری است منور هم پیکر مطبوع تو روحی است مجسم

4 هم فتنهٔ مردم شدی از نرگس پر فن هم عقده به دلها زدی از سنبل پر خم

5 هم کاستهٔ درد تو فارغ نه مداوا هم سوختهٔ داغ تو آسوده ز مرهم

6 افراختی از قامت خود رایت خوبی آویختی از طرهٔ خود ... پرچم

7 بی رایحهٔ سنبل مشکین تو هرگز خوش بو نشود مجمع ارواح مکرم

8 هر کس که ز کیفیت چشم تو خبر شد از خود خبرش نیست نه از کیف و نه از کم

9 تو قبلهٔ عشاق رخت کعبهٔ مقصود وان خال و زنخدان حجرالاسود و زمزم

10 گر طاق دو ابروی تو منظور نبودی مسجود ملایک نشدی قالب آدم

11 زان کرده دلش را به تو تسلیم فروغی زیرا که به خوبی تویی امروز مسلم