1 بگذشت پریر باز به سر لاله و درد دی خاک چمن سنبل تر بار آورد

2 امروز خور آب شادمانی زیراک فردا همی آتش غم باید خورد

1 جانانه هر آن کس که دی خوش دارد جان .... بی‌دلان مشوش دارد

2 زنهار ز آه من بیندیش که آن دوری‌ست که زیر دامن آتش دارد

1 چون نیست پدید در غمم بیرون شو ای دیده تو خون گری و ای دل خون شو

2 ای دل تو نوآموز نه‌ای در غم عشق حاجت نبود مرا که گویم چون شو