1 آنرا که پیشوای دو عالم علی بود نزد خدای منزلتی بس علی بود

2 اقبال دارد آنکه زند دم ز دوستیش بل بندگی قنبرش از مقبلی بود

1 ایدل گرت شناختن راه حق هواست خود را بدان که عارف خود عارف خداست

2 غم ره مده بخویشتن ار وقت خوش نماند زیرا که وقت فوت شد اما خوشی بجاست

1 دوش بادی مشک‌بو آمد به هنگام سحر گفتم ای خرم نسیم از خلد می‌آیی مگر

2 کز عبیر تست عطر مجلس اصحاب دل وز غبار تست نور چشم ارباب نظر