زهی قدت نهال گلشن چشم از جامی غزل 647

1 زهی قدت نهال گلشن چشم مه رویت چراغ روشن چشم

2 خراب آباد دل مردم نشین نیست فرود آی ای پری در مسکن چشم

3 ز خون دل چنان پر شد درونم که می ریزد برون از روزن چشم

4 ز کویت هر خس و خاری که چینم نشانم چون مژه پیرامن چشم

5 ز گریه تا به گردن غرق خونم چو میرم خون من در گردن چشم

6 به یک غمزه کنی صد شیردل را شکار آهوی شیرافکن چشم

7 چو گردد درفشان لعل تو جامی ز لعل در کند پر دامن چشم