1 مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی که اعتبار ندارد تنی ز جان خالی

2 همای عشق تو را هست آشیان دل من مباد سایه آن مرغ از آشیان خالی

3 در آن جهان نبود مایه هیچ جانی را که ز اشتیاق تو باشد در این جهان خالی

4 ز غیرتی که مرا بر سگان کوی تو هست کنم همیشه زمینش ز استخوان خالی

5 بقای روی تو بادا که عالم افروزست اگر شود ز مه و مهر آسمان خالی

6 به هیچ دل ز بیانم حلاوتی نرسد گر از حدیث تو باشد دمی زبان خالی

7 کدام فایده باشد همام را ز زبان چو باشد از سخن یار مهربان خالی