ای دل تو مگر که مشک از امیرعلیشیر نوایی رباعی 37

1 آن کاکل مشکین که به رخ گشت حجابت آهست مرا کار پی رفع نقابت

2 گنجی است ترا حسن کزو دهر شد آباد لیکن دل دیوانه من گشت خرابت

1 در دهر هر که دامن پیر مغان گرفت بهر نجات دامن او می توان گرفت

2 نبود دگر ز خفت دور فلک غمش آن کاو به کوی میکده رطل گران گرفت

1 گر آن ترک خطایی نوش سازد جام صهبا را نخست آرد سوی ما ترکتاز قتل و یغما را

2 رخش در نازکی بر باد داده صفحه گل را قدش در چابکی بر خاک شانده سرو رعنا را