دلت می لرزد از اندیشهٔ از اقبال لاهوری پیام مشرق 51

1 مپرس از عشق و از نیرنگی عشق بهر رنگی که خواهی سر بر آرد

2 درون سینه بیش از نقطه ئی نیست چو آید بر زبان پایان ندارد

1 از محبت چون خودی محکم شود قوتش فرمانده عالم شود

2 پیر گردون کز کواکب نقش بست غنچه ها از شاخسار او شکست

1 در جهان کیف و کم گردید عقل پی به منزل برد از توحید عقل

2 ورنه این بیچاره را منزل کجاست کشتی ادراک را ساحل کجاست

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران