1 دوش از لبت ربوده‌ام ای مهربان شکر پیداست در بیان من امروز آن شکر

2 چون نی به خدمت تو بسی بسته‌ام میان تا همچو نی گرفته‌ام اندر دهان شکر

1 ماه‌رویان زلف مشکین را پریشان کرده‌اند عاشقان دنیی و دین در کار ایشان کرده‌اند

2 نور صبح از پرده شب آشکارا می‌شود گر چه عارض را به زیر زلف پنهان کرده‌اند

1 فتنه از بالای تو بالا گرفت شهر از آن رفتار خوش غوغا گرفت

2 صانع از روی تو شمعی برفروخت آتشی زان شمع در دل‌ها گرفت