سر زلف تو دزد دل های ماست از کمال خجندی غزل 176

1 سر زلف تو دزد دل های ماست گر آویزی او را از گردن رواست

2 به بالای لب نقطة خال تو خطا نیست آن نکته مشک ختاست

3 صفاهاست با آن دو رخ دیده را غباری اگر هست از آن خاک پاست

4 به دور تو صوفی با پوش شد که از دست تو پیرهن ها فباست

5 ز من گفته صبر کن نیم دم از آن روی چندین صبوری کراست

6 جدا می کند فرقت جان ز تن قرارم ز دل نیز این خود جداست

7 کجا شد دلت باز گفتی کمال تو خود نیک دانی مرا دل کجاست