ای سر زلف تو سر رشتهٔ هر از فروغی بسطامی غزل 513

1 ای سر زلف تو سر رشتهٔ هر سودایی خاری از سوزن سودای تو در هر پایی

2 از رخ و زلف تو در دیر و حرم آشوبی از خط و خال تو در کون و مکان غوغایی

3 سرو بالای تو پیرایهٔ هر بستانی تن زیبای تو آرایش هر دیبایی

4 هیچ نقاش نبسته‌ست چنان تصویری هیچ بازار ندیده‌ست چنین کالایی

5 دل ما و شکن جعد عبیرافشانی سر ما و قدم سرو سهی بالایی

6 من و شور تو اگر تلخ و اگر شیرینی من و ذوق تو اگر زهر و اگر حلوایی

7 آه عشاق جگر خسته به جایی نرسد که به قد سرو و به‌بر سیم و به دل خارایی

8 شعلهٔ شمع رخت بر همه کس روشن کرد کآتش خرمن پروانهٔ بی‌پروائی

9 به سر زلف تو دستی به جنون خواهم زد تا بدانند که زنجیر دل شیدایی

10 تیره شد مهر و مه از جلوهٔ روی تو مگر حلقه در گوش مهین خواجهٔ روشن رایی

11 گر به کویت نکند جای، فروغی چه کند که ندارد به جهان خوش تر از اینجا جایی