بگرفت غمت باز گریبان از جهان ملک خاتون رباعی 238

1 چون غنیمت بود شب مهتاب وصل ما را ز لطف خود دریاب

2 تو به خواب خوشی بگو ز چه روی بر دو چشمم ببسته ای ره خواب

1 بیش از این سر ز من بی دل و بیهوش متاب بی دلی را ز ره لطف و کرامت دریاب

2 خواب در دیده ی بی خواب خوشم می آید به خیالی که توان دید خیال تو به خواب

1 پیش رخسار چو خورشید تو مردن سهلست جان شیرین به لب دوست سپردن سهلست

2 دل ببردی ز من خسته و دادی بر باد دل درویش نگه دار که بردن سهلست