لطف تو از حد برون حسن تو بی از عبید زاکانی غزل 11

1 لطف تو از حد برون حسن تو بی منتهاست نیش تو نوش روان درد تو درمان ماست

2 عشق تو بر تخت دل حاکم کشور گشای مهر تو بر ملک جان والی فرمانرواست

3 پرتو رخسار تو مایهٔ مهر منیر چهرهٔ پرچین تو جادوی معجز نماست

4 نرگس فتان تو لعبت مردم فریب غمزهٔ غماز تو جادوی معجز نماست

5 از تو همه سرکشی وز طرف ما هنوز روی امل بر زمین دست طمع بر دعاست

6 گر کشدت ای عبید سر بنه و دم مزن عادت خوبان ستم چارهٔ عاشق رضاست