حسن تو مرا ز نیکوان از انوری ابیوردی رباعی 110

1 پایم از عشق تو در سنگ آمدست عقل را با تو قبا تنگ آمدست

2 نام من هرگز نیاری بر زبان آری از نامم ترا ننگ آمدست

1 آن شوخ دیده دیده چو بر هم نمی‌زند دل صبر پیشه کرد و کنون دم نمی‌زند

2 زو صد هزار زخم جفا دارم و هنوز چون دست یافت زخم یکی کم نمی‌زند

1 تا دل مسکین من در کار تست آرزوی جان من دیدار تست

2 جان و دل در کار تو کردم فدا کار من این بود دیگر کار تست