حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد از انوری ابیوردی غزل 104

1 حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد عشق تو بر عقل خنجر می‌کشد

2 خدمتش بر دست می‌گیرد فلک هر کرا دست غمت برمی‌کشد

3 دست عشقت هرکرا دامن گرفت دامن از هر دو جهان درمی‌کشد

4 از بر تو گر غمیم آرد رسول جان به صد شادیش در بر می‌کشد

5 از همه بیش و کمی در مهر و حسن دل به هر معیار کت برمی‌کشد

6 آنکه می‌گوید که از زلفت به تنگ باد شب تا روز عنبر می‌کشد

7 من که باری سر به رشوت می‌دهم زلف تو با این همه سر می‌کشد

8 انوری بر پایهٔ تو کی رسد تا قبولت پایه بر تر می‌کشد