گل بی تو مرا به دیده خار از حزین لاهیجی غزل 313

1 زین ششدرم چو بال فشانی دهد گشاد این هفت قله را، چو غباری دهم به باد

2 بر سدره روح قدسی من آشیان کند این دخمه را نهم به سر گور کیقباد

1 کشور هند که بادا بری از خوف و خلل آفتابیش فرازندهٔ قدر است و محل

2 کز شرف سایهٔ آن باج نهد برخورشید شرف از پایهٔ او وام کند اوج زحل

1 غیر، نفی غیرت یکتای بی همتاستی نقش لا در چشم وحدت بین من الاستی

2 فرقهٔ اشراقیان و زمرهٔ مشائیان غوطه در حیرت زدند، این چشمه حیرت زاستی