ای آب آتش رنگ تو، بر باد از سلمان ساوجی غزل 302

1 ناتوان چشم توام گرچه به زنهار آورد ناتوان دردسری بر سر بیمار آورد

2 چشم مخمور تو را یک نظر از گوشه خویش مست و سودا زده‌ام بر در خمار آورد

1 از کوی مغان، نیم شبی، ناله نی، خاست زاهد به خرابات مغان آمد و می‌، خواست

2 ما پیرو آن راهروانیم، که ما را چون نی بنماید، به انگشت، ره راست

1 ای که بر من می‌کشی خط و نمی‌خوانی مرا! بر مثال نامه، بر خود چند پیچانی مرا؟

2 رانده‌اند روز ازل، بر ما بناکامی، قلم نیستم، کام دل آخر تا به کی رانی مرا؟