رخسار تو چون آینه صورت و از قاسم انوار غزل 162

1 رخسار تو چون آینه صورت و معنیست در پرتو دیدار تو انوار تجلیست

2 از خاک کف پای تو هر بو که شنیدیم لطفیست که در خاصیت باد صبا نیست

3 از بوی تو شد جان و دلم زنده جاوید با نکهت طیب تو چه جای دم عیسیست

4 چون صورت و معنی تو در حد کمالست جان و دل ما عاشق آن صورت و معنیست

5 در جمله احوال پرستیدن صورت از نشائه ما نیست ولی نشائه ما نیست

6 یک جذبه ز حق آمد و دل برد بغارت مجنون چه کند؟ کین کشش از جانب لیلیست

7 قاسم دل و دین داد بامید وصالت در مذهب عشاق همین توبه و تقویست