1 چشم تو برانداخت به می، خانه ما را بگشود به رندی در میخانه ما را

2 از دیده و دل چند خورم خون خود، آخر سنگی بزن این ساغر و پیمانه ما را

3 گر بگذری ای باد بدان زلف چو زنجیر زنهار بپرسی دل دیوانه ما را

4 هر شب من و اندوه تو و گوشه محنت کاقبال نداند ره کاشانه ما را

5 آن بخت نداریم که یک شب مه رویت روشن کند این کلبه ویرانه ما را

6 حقا که به افسون دگرش خواب نیاید هرکس که شبی بشنود افسانه ما را

7 از تاب غمت سوخت به حسرت دل شاهی ای شمع تو آتش زده پروانه ما را