چشم تو ز بس که از حکیم نزاری قهستانی رباعی 49

1 کار ما بیرون شد از ساز و نوا وقت تجرید است و کنج انزوا

2 آسمان ما را در اقصای زمین یک زمان خوش دل نمی دارد روا

1 مگر صبا برساند سلام یارو را وگرنه با که بگویم حکایت او را

2 چو اعتماد نمانده ست جهل باشد اگر محل راز کنم دوستان بد گو را

1 چو عکس لعل تو بر دیده بگذرد ما را خیال خال تو در حالت آورد ما را

2 کرامت می لعلت به معجزات خیال نکرده چاشنیی هوش می برد ما را