چشمت به کرشمه خون از جهان ملک خاتون رباعی 103

1 ای سرو چمن چو قامتت راست با ما تو بگو که آن چه بالاست

2 میلت سوی ما بدی همیشه این سرکشی تو از چه برخاست

1 کارم بشد از دست ندانم که چه حالست باری دلم از هجر تو در عین ملالست

2 گفتم که شبی زلف تو گیرم خردم گفت باز این چه پریشانی و سودای محالست

1 ای دیده در دو دیده جانم خیال تست سودای خاطرم ز سر زلف و خال تست

2 ای باد صبحدم بگذر سوی آن نگار از من ببر پیام که آنجا مجال تست