1 چشمت ز ناز بسته به نظاره راه را زنجیر کرده است ز مژگان نگاه را

2 کرد از حجاب حسن تو یوسف ز بس عرق از سرگذشت آب چو فواره چاه را

3 در هند سوخت شوق کمرهای نازکم پیران خورند حسرت موی سیاه را

4 کارم چو گردباد بود خاک بیختن گم کرده ام به بادیه ی شوق، راه را

5 در راه شوقم از مه کنعان خبر کجاست مجنون او نه چاه شناسد نه ماه را

6 چون ترک سر کنند کسانی که بسته اند زیر گلوی خویش چون شاهین کلاه را؟

7 اندیشه روز حشر ز مستی مکن سلیم عذری بس است پیش کریمان گناه را