ای کمان ابرویت را جان از سلمان ساوجی قصیده 87

1 ای کمان ابرویت را جان من قربان شده شام زلفت را نسیم صبح سر گردان شده

2 نقطه ی خالت سواد عین خورشید آمده آتش لعلن ذهاب چشمه ی حیوان شده

3 با همه خوردی دهان توست در روز سفید آشکارا کرده دلها غارت وپنهان شده

4 تا سر زلفت چو چوگان است در میدان حسن ای بسا سر ها که چون گو در سر چوگان شده

5 هر سحر در حلقه ی سودای شام طره ات بار چین بگشاده صبح ومشک چین ارزان شده

6 گر ندانستی دلا کاتش گل وریحان شود آتش روی خلیلم بین گل وریحان شده

7 عاشقان افتان وخیزان چون نسیم صبح دم جمله تن جان بر میان بر در گه جانان شده

8 در مغیلان گاه عشقت خستگان درد را زخم هر خار مغیلان مرهم ودر مان شده

9 خاک خون آلود این ره را اگر پرسند چیست ؟ چیست گوگردیست احمر کیمیای جان شده

10 بر سر کویش که خاکش تر شده است از اشک ما فیض رحمت بین ز زرین ناودان ریزان شده

11 ما زکویش روی کی تا بیم جایی کز هواش ذره با رخسارش از خورشید روگردان شده

12 سالکان راه عشق از تاب خورشید رخش در پناه بارگاه سایه یزدان شده

13 تا درست مغربی مهر در میزان شده هست باد مهرگان زر گر بستان شده

14 دستها کوبنده بر هم سرو وهر ساعت چنار در هوای مهرگان رقاص ودست افشان شده

15 شاخ گلبن را نگر در اشتیاق روی گل ریخته رنگ از هوا از مهرجان لرزان شده

16 ملک چوبین کرده غارت لشکر باد خزان گنج باد آورد خسرو در رزان لرزان شده

17 باز خواهد کرد اطفال نباتی را زشیر دایه یابر خریف اینک سیه پستان شده

18 کرد ترکیب زر ویاقوت رمانی انار زان مفرح لاجرم کام لبش خندان شده

19 از زر وگوهر میان باغ جنت جویبار چون کنار سایلان درگه سلطان شده

20 ساقیا ! در کارگاه رنگ رز نظاره کن چون خم عیسی ببین ، بر گونه گون الوان شده

21 در خمستان رو خم سر بسته ی خمار بین شاهد گل روی مصرعیش را زندان شده

22 چون لب لعل تو رنگ صبغه اله یافته بس لبالب عین جان ومعدن مر جان شده

23 مریم رز را بخواه آن بکر آبستن به روح زبده ی عصر آمده پرورده ی دهقان شده

24 ظاهرا هم شیره ی انگور بوده در ازل آب حیوان چون کفیل عمر جاویدان شده

25 عید فرخ عود کرد آن عود شکر ریز کو از بساط جام گلگون عندلیب الحان شده

26 چنگ ونای اینک زدست مطربان راهزن پیش سلطان جهان با ناله وافغان شده

27 شاه جم تمکین مغرالدین .الدنیا که هست وصف اخلاقش برون از خیر امکان شده

28 آفتاب سلطنت سلطان اویس آن که از ازل جوهر ذاتش فلک را حاصل دوران شده

29 دامن چترش که خورشید فلک در ظل اوست سایبان رحمت این سبز شادروان شده

30 گرچه عقل پیر عالم را آب وجد می شود در دبیرستان رایش طفل ابجد خوان شده

31 صدره از رشک دلش جان در لب بحر آمده هر دم از دست کفش خود در درون کان شده

32 از خروش کوس او گوش زحل بشکافته وز غبار لشکرش چشم فلک حیران شده

33 تا به حدی آب تیغ خنجرش تیز آمده کایسای آسمان از آبشان گردان شده

34 ای به بزم ورزمت از باران جود وآب تیغ خاندان بخل وبنیاد ستم ویران شده

35 هر که سر پیچیده از فرمان تو در گردنش چون رسن حبل الورید اندر تنش پیچان شده

36 قطره ای و ذره ای کافتاده وبر خواسته در در هوای جامت این خورشید وآن عمان شده

37 از سر مهر آسمان بوس آمده وز بن گوش اخترانت تابع فرمان شده

38 بارها نعل سم اسب تو آن مفتاح فتح گوشوار گوش مه تاج سر کیوان شده

39 مرکبت چون در مقام دست برد آورده پای مردی رستم سراسر حیله و دستان شده

40 تا شده طیار شاهین در هوای همتت پیش مردم در ترازو سنگ وزر یکسان شده

41 هر کجا خندیده شیر رایتت د ر روی خصم در سرش شمشیر با آهن دلی گریان شده

42 طبع موزون تو چون فر مود میل جام می زمرهٔ فضل وهنر را زهره در میزان شده

43 مشتری را گر شرف نگرفته فال از طالعت آفتاب طالعش در خانهٔ کیوان شده

44 بر ره آن جانب که شستت کرد پیکان را روان قاصد میر اجل بی در و بی پیکان شده

45 بر یمینت هر که راسخ بود چون تیرو کمان آمده بر سر اگر در رزم خود عریان شده

46 گنج معنی شد روان در روزگار دولتت لیکن این معنی برای خاطر سلمان شده

47 تا جهان هر سال بیند زایران کعبه را بر بساط رحمت خوان کرم مهمان شده

48 سفره ی احسان ولطفت در جهان گسترده باد پادشاهانت گدای سفره ی احسان شده

49 روز عیدت فرخ و بدخواه اشتر زهره‌ات باد در پای سمندت چون شتر قربان شده