چشم تو صاد است و سر زلف دال
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 چشم تو صاد است و سر زلف دال با خود ازان هر دو مرا صد خیال
2 خواست مصور که کشد نقش تو چهره گشادی و کشید انفعال
3 هست دل سوخته پیش لبت تشنه لبی بر لب آب زلال
4 حال من از وصف جمالت نکوست گفتم و پیش تو نکووصف حال
5 گر سر ما خاک رهت شد چه باک باد چنین صد به رهت پایمال
6 جامی ازان لب سخن آغاز کرد شد لقبش طوطی شیرین مقال
7 یافت کمالی سخنش تا گرفت چاشنیی از سخنان کمال