چشم تو تیر غمزه چو اندر از ابن حسام خوسفی غزل 69

1 چشم تو تیر غمزه چو اندر کمان نهاد جانا به قصد خون دل ناتوان نهاد

2 گفتم حدیث آن لب شیرین ادا کنم مُهر سکوت، لعل تواَم بر دهان نهاد

3 یارای گفتنم زدهان تو نیست هیچ طبع لطیف اگر چه مرا خرده دان نهاد

4 چشمت به فتنه خانه ی مردم خراب کرد نتوان دگر بهانه بر آخر زمان نهاد

5 دل در میان دوست به مویی خیال بست باریک نکته ایست که دل در میان نهاد

6 دندان به آرزوی لبش تیزکرد کام گفتا که بر رطب نتوان استخوان نهاد

7 دیگر مخوان به صومعه ابن حسام را کو سربر آستانه ی پیر مغان نهاد