از شوق تو دل همره عمر گذران از سلیم تهرانی غزل 277

1 از شوق تو دل همره عمر گذران است چون ریگ روان همسفر آب روان است

2 در موسم پیری مطلب کام ز خوبان خمیازه به صد زور در آغوش کمان است

3 ای غم به ادب پای نه اینجا که دل ما چون خانه ی آیینه، مقام پریان است

4 گر سرو بود کج کله و برزده دامان منعش نتوان کرد ازینها که جوان است

5 بر شعشعه ی حسن تو موسی چو نظر کرد فریاد برآورد که این شعله همان است

6 در پیش غم عشق سلیم آفت مردن همچون شب آدینه و ماه رمضان است