1 جفای تو بر دل به غایت خوش است ز شه بر رعیت رعایت خوش است

2 از آن غمزه و لب به پیش خیال گهی شکر و گاهی شکایت خوش است

3 به دشنام تلخم مسوز ای رقیب که از لعل یار این حکایت خوش است

4 خطت آیت حسن و لب وقف آن به سرخ و سیه وقف آیت خوش است

5 به خونریز عاشق بهانه مجوی که قتل چنین بی‌جنایت خوش است

6 کرامت به رندی بدل کرد شیخ که در ملک عشق این ولایت خوش است

7 بهر بیت شاهی نظر کن، ببین کش آغاز، خوب و نهایت، خوش است