جفای تو که بسی خوشتر از وفای من است از جامی غزل 161

1 جفای تو که بسی خوشتر از وفای من است همه عنایت و لطف است چون به جای من است

2 وفا که با همه کس می کنی نمی خواهم من و جفای تو کان خاصه از برای من است

3 چو قدر دولت وصل تو را ندانستم به داغ هجر که می سوزیم سزای من است

4 گهی که تیغ زنی دست ده که بوسه زنم که دستبوس تو آن لحظه خون بهای من است

5 خوش آنکه رحم کنان با رقیب می گفتی مرانش از سر این کو که مبتلای من است

6 مرا به مهر تو تا هست روی سایه صفت رقیب رو سیه افتاده در قفای من است

7 مگو که شینه بیگانگان ست جامی را که عمرهاست سگ کویت آشنای من است