ای قامت رعنای تو رشک سهی از اسیری لاهیجی غزل 222

1 ای قامت رعنای تو رشک سهی سروبلند وی شیوه و ناز تو در پیش نظر بازان پسند

2 بگشای چین زلف را، آزاده کن ما را ز ما تاکی دل و جان مرا چون بندیان داری ببند

3 عالم بدام فتنه شد پا بسته قید بلا بهر شکار صید چون انداخت گیسویت کمند

4 از شربت لعل لبت درد دلم را کن دوا در تاب تب جانهای ما در نار هجران تا بچند

5 عشاق را سود و زیان سودای زلف سرکشت مهر رخ چون ماه تو سرمایه هرمستمند

6 ای ناصح مشفق دگر پند من عاشق مده زیرا زیان عشق را پندت نباشد سودمند

7 کوری چشم حاسدان سر جمال نوربخش هر دم اسیری بیشتر میگو به آواز بلند