ساقی تو بیار باده ز آن پیش از نجم‌الدین رازی مجموعهٔ اشعار 10

بسم‌الله‌ الرحمن الرحیم ,

حمد بی‌حد و ثنای بی‌عد پادشاهی را که وجود هر موجود نتیجه خود اوست وجود هر موجود حمد و ثنای وجود او که «وان من شییء الا یسبح بحمد» آن خداوندی که از بدیع فطرت و صنیع حکمت به قلم کرم نقوش نفوس را بر صحیفه عدم رقم فرمود و آب حیات معرفت را در ظلمات خلقیت بشریت تعبیه کرد که «و فی انفسکم افلا تبصرون». ,

1 از ما تو هر آنچه دیده ای سایهٔ ماست بیرون ز دو کون ای پسر پایهٔ ماست

2 بی مایی ما به کار ما مایهٔ ماست ما «دایهٔ» دیگران و او دایهٔ ماست

1 عاقل به چه امید درین شوم سرای بر دولت او دل نهد از بهر خدای

2 چون راست که خواهد که نشیند از پای گیرد اجلش دست که بالا بنمای.