1 خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ پیوسته چو تیغ می زند سر بر سنگ
2 آورد برهنه دست در گردن اوی آهخته قدی، رخ لبی، سبز ارنگ
1 سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد چهار سوی چمن نافۀ ختن گیرد
2 نسیم افتان خیزان چو مست عربده جوی بباغ در جهد و جیب نسترن گیرد
1 دل غنچه را باز این غم گرفتست که پشت بنفشه چرا خم گرفتست
2 نقاب از رخ او بخواهد گشودن صبا غنچه را زان فرادم گرفتست
1 سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد
2 بگسترند عروسان باغ دامن خویش چو ابر برسرشان ز استین گهر ریزد
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به