ای گل شکفته شو که به جا می‌فرستمت از سلیم تهرانی غزل 170

1 ای گل شکفته شو که به جا می‌فرستمت یعنی به یار سست‌وفا می‌فرستمت

2 قاصد بگیر نامه و دست مرا ببوس آگاه نیستی که کجا می‌فرستمت

3 بگذار تا تمام شود نامه، ای صبا بی‌طاقتی مکن، به خدا می‌فرستمت!

4 قاصد ز رشک، سایهٔ خود را نمی‌برد ای گریه صبر کن ز قفا می‌فرستمت

5 بی‌پیشه خوب نیست کسی در جهان سلیم سوی چمن به کسب هوا می‌فرستمت